Jedzenie, podróże, wino i kino - tak można podsumować moje upodobania.
To moje absolutnie cztery ulubione rzeczy na świecie.
I lubię je ze sobą łączyć - nie ma to jak dobry film przy lampce wina i pysznym jedzeniu.
Albo film, w którym jedzenie jest istotnym elementem fabuły.
Dzisiaj Wam opowiem o moich ulubionych produkcjach z apetycznym tłem :)

źródło: film.org.pl

Dla mnie to jeden z najlepszych seriali ostatnich lat - tak, wliczając w to kontrowersyjny trzeci sezon.
Na dokładnie odtworzone potrawy Hannibala nie skusiłabym się z wiadomych względów, ale gdyby miały być tym, czym najsłynniejszy filmowy kanibal twierdził, że są, to chętnie dałabym się zaprosić na ucztę.
Wszystkie potrawy w serialu wyglądały nieziemsko, były niesamowicie dopracowane, nie są to rzeczy, jakie gotuje się (nawet od święta) w każdym polskim domu.
Nie pogardziłabym również piękną, dużą kuchnią doktora Lectera i spiżarnią, w której hodował świeże zioła.

źródło: lasignorinachocolate.wordpress.com

Tutaj jakiekolwiek wyjaśnienia są zbędne.
Praliny, gęsta gorąca pitna czekolada - czy jest ktoś odporny na taki cuda na ekranie?

źródło: entertainmentwallpaper.com

Film o blogerce przyrządzającej dania z książki Julii Child jest pewnie większości z Was znany.
Mistrzowska obsada i przyjemna fabuła sprawiają, że lubię do tego filmu wracać.
Przyznam jednak, że nigdy nie podjęłabym się takiego wyzwania, jak Julie, za często mam dzień lenia ;)

źródło: youtube.com

Film potrafi też być niezłym sposobem na to, by odrobinę zapoznać się z obcą dla nas kulturą.
W filmie Smak curry możemy podejrzeć życie mieszkańców Indii.
Jest to ciekawe doświadczenie, ich kultura jest całkowicie inna od europejskiej.
To samo dotyczy kuchni - warto przyjrzeć się najpopularniejszym potrawom :)

źródło: littlerabbitbakery.com

Tutaj w sumie nie było niesamowitych ilości jedzenia. Był tylko placek z jagodami.
I niesamowity klimat i muzyka. A placek? Typowe amerykańskie ciasto typu pie. Z lodami. Apetyczne.
Od niego film się zaczyna i nim się kończy. Czego chcieć więcej?

źródło: clatl.com

Ekranizacja bestsellerowej książki z Julią Roberts w roli głównej.
Bohaterka grana przez Julię rzuca wszystko i uczy się życia od nowa.
Odwiedza Bali, Włochy i Indie. Jak nietrudno się domyślić, to drugie miejsce wiąże się z tytułowym jedzeniem.
Mamy makarony, pizze, wina, wszystko, co najlepsze w wyśmienitej włoskiej kuchni.
Po czasie spędzonym w słonecznej Italii główna bohaterka przestaje mieścić się w swoje ubrania.
Wcale się nie dziwię ;)

źródło: randomactsofnetflix.wordpress.com

Jak widać na zdjęciu, ważną rolę w filmie pełnią płatki śniadaniowe.
Ale nie zwykłe marketowe płatki, które stoją w szafce w każdym domu, o nie.
Edycje kolekcjonerskie, limitowane, niedostępne od dawna na rynku, jakie tylko sobie wymarzycie - na pewno w barze prowadzonym przez głównego bohatera je dostaniecie ;)
Nie spotkałam się w Polsce jeszcze z barem płatkowym, mnie osobiście taki pomysł bardzo się podoba.

źródło: thewire.com

I znowu kuchnia rodem z Indii. Ale nie tylko, bo zmiksowana z bardziej wyszukanym jedzeniem.
Mamy młodego aspirującego kucharza pochodzącego z Indii i mamy francuską restaurację nagradzaną gwiazdkami Michelin.
Jest sympatycznie i apetycznie, można zgłodnieć w trakcie seansu.

źródło: thepatricianpalette.com

Film na podstawie autobiograficznej książki Nigela Slatera.
W gruncie rzeczy to dość smutny film.
Ale potrawy słodkie wypieki w nim ukazane są wyborne.
Widoczna na zdjęciu tarta cytrynowa z bezą śni mi się po nocach.
Niestety marny piekarnik sprawia, że mogę sobie o takiej najwyżej pomarzyć.

źródło: moretimetotravel.com

Food trucki są bardzo na czasie.
W filmie mamy ekipę przyrządzającą kubańskie sandwicze.
Z mięsem i piklami. I mimo, że nie znoszę pikli, to muszę przyznać, że wyglądają apetycznie.
Pokazano w filmie też proces wybierania składników.
Podoba mi się to, że film niejako wykorzystuje ideę slow food, wszystko jest dopracowane.
Składniki są starannie wybrane - najwyższej jakości świeże warzywa, dobre mięso.
Takie gotowanie lubię :)


Co łączy filmy z jedzeniem w tle (wyłączając Hannibala oczywiście, bo to zupełnie inna bajka)?
Ciepło aż bijące z ekranu - sympatyczni bohaterowie i wszechobecne happy endy.
To poprawiacze humoru, do których chce się wiele razy wracać.